ای غزل از تورسیده ای ترانه از توجاری ای نگاه مهربونت مرهم زخمای کاری
خواهرم محبوبه من با تو تازه می شه حرفام تو که هر روز مث آینه منو یاد من میاری
می دونم یخ زده باغم دیگه میوه ای ندارم توزمستون تن من تویی که رنگ بهاری
تو که خوبی مث بارون بارون از چشات نباره منو تو خودم رها کن تو کویر بی قراری
حرف مونده خیلی دارم توی بغضای نگفتم رسیدم به آخر خط ته کشیده این صبوری
تو یه عمری رفتی ومن هنوزم اول راهم با چشای خستم انگاریه قدم فاصله داری
تو که وایسادی کنارم دستتو بذار رو شونم بذار این لحظه بمونه مث عکس یادگاری
هنوز از صدای حرفات نفسام شماره داره نکنه یه روز بیادکه دیگه اسممو نیاری
بسه دیگه غصه خوردن توبخند تا من بخندم پاک نکن ترانه هاموخوبه واسه یادگاری
خیلی قشنگ بود مثل ترانه های قاصدک