عشق و شبنم

شبنم صفحات عشق را بو می کرد 

در دور ستاره باز سوسو می کرد 

من بودم و شب بود و دو صد سرّ مگوی 

وان مرغ شبانه باز هوهو می کرد 

شبنم که به روی برگ گل می غلطید 

مرواریدی که در صدف می خندید 

در باطن او هزار چون بود و چرا 

در ظاهر من سرور و لبخند و امید 

شبنم که لطافتش نمودش مغرور 

از سوی قزح همان زمان شد مامور 

درساحل عاشقی گلی رابویید

اشکش جاری شد - و هماندم معذور 

آن بارش تند دست دل رو می کرد 

وان مرغ شبانه باز هوهو می کرد 

شبنم صفحات عشق از بر می شد 

با هر حرکت که چشم و ابرو می کرد 

                                                                     سلیمی(پریشان)