مرام هستی

تو ای صمیمی ترین سرود تمام هستی 

تو آن شهابی که کودکی را بهانه کردی 

تو شهر آشوب دیگری را ترانه کردی 

سپاه سرخی به سوی جانم روانه کردی 

به شب شبیخون دیگری عاشقانه کردی 

تو چون شقایق لطافتی در مشام هستی 

به اشک گرمی،دلم به شعر کرانه بردی 

به آه گرمی،سکوت ناباورانه بردی 

به سحر و افسون،دل مرا ماهرانه بردی 

به باغ سبز نگاه خود، شاعرانه بردی 

دو صد خم می بده بریزم به کام هستی 

تو ای کبوتر که هر زمانی زمانه ی تو 

ببین تپل طفل ِ سر هوا را نشانه ی تو 

منم پریشان عشوه ی کودکانه ی تو 

به یاد افسون چشمک جاودانه ی تو 

به مهرگان گشته همچو شهد از تو کام هستی 

بنوش و میجو زجام هستی مرام هستی 

پریشان