از امسال تا سال ِ دیگر سه روز و سه شب
بتازیم اگر ... می رسیم
از امسال تا سال ِ دیگر در این حول و حوش
عجول و خجول و خموش
زمن تا تو ... با یکدگر می رسیم
من عیدی ِ نا قابلی
اگر می دهم
بتو تکه پاره دلی
اگر می دهم
تو هم زندگی را بمن می دهی
تب بـندگی را بـمـن می دهـی
که بر همدگر بیشتر می رسیم
از آنروز ِ بیگانه از عشق تو
به امروز ِ ویرانه از عشق تو
بدیدار ِ هم بی خطر می رسیم
اگر قسمت آمد بدیدارمان
اگر بخت ِ خوش شد خریدارمان
به آن لذّت ِ داغ و تبدارمان
گدازنده تر داغ تر میرسیم
پریشان
باز بهار می رسد باز امید می دمد
این شب تار می رود صبح سپید می دمد
در تن سرد روزها بعد تمام سوزها
از لب نوروزها شعر نوید می دمد
می گذرد زمان یخ می شکفد شکوفه ها
پشت زمستان قرون فصل جدید می دمد
سبزترینِ سالها گرم ترینِ ماهها
در پی انتظارها بخت سعید می دمد
نی زن خسته از دروغ نی بفکن عود بزن
رفته زمستان غمین بر لب جو رود بزن
باز شکوفه می زند ساق بلند یاسها
باز ترانه می کند تخته به ساز تاسها
خنده زند بهار نو رو به تمام باغ ها
می رود از ذهن زمین سوره ی التماسها
شعر و غزل ترانه ها می چکد از نگاه ها
ناز نگاه نازها می بردش حواسها
بوسه ی داغ عاشقی بر رخ سرخ یارها
وسوسه ی خمارها در همه ی تماس ها
جنگی مست با صفا چنگ بزن صفا بکن
همنفس پرنده ها نغمه ی بو عطا بکن
بهمن سرد جان کنان می رود از دیارمان
آب زنید راه را می رسدش بهارمان
نغمه ی تازه سر کنید قصه ی تازه تر کنید
جامه ی نو به تن کنید تا برسد قرارمان
دست به دست هم دهیم یکی تر از یکی شویم
سبزکنیم باغ تا سبز شود تبارمان
از همه ی زلال ها پاک تر اشک دارها
قطره به قطره پاک شد از دلمان غبارمان
داریه زن بیا بزن وقت به پا شدن رسید
وقت ترنم و طرب نوبت ما شدن رسید
بود چو فصل سرد ما ده سده و جهار صد
رخت عزا زتن بکن چون که گذشت فصل بد
موسم عشق آمدش نوبت عاشقی شدش
گشت مهیا لب گل بر لب بلبل برسد
مُرد خدای گریه ها رفت به باد غصه ها
رقص کنید عاشقان رقص کنید تا ابد
این همه سال منتظر چشم امیدمان به در
شکر خدا که می رسد سال امیدمان نود
تار و سه تار را بنه کف بزنیم جملگی
مقدم این سال جدید کف بزنیم جملگی
کاما
زنی از نسل بارانم
که روحم را نمی خواهی
نگاهم خیس ونمناک است
غرورم را نمی خواهی
تو می خواهی که من گل باشم و مرداب
همیشه ساکت و در خواب
تو پروازم نمی خواهی
ولی من باز در اوجم
گهی طوفان گهی موجم
منم از نسل طوفانم
نگاهم کن نگاهم را نمی بینی ؟
پر از شور و پر از فریاد
نگاهم کن منم از نسل انسانم
طراوت را نمی بینی به باغ گل
همه از لطف بارانست
سخا وت را نجابت را اصا لت را نمی بینی؟
من از نسل بهارانم
چه می خواهی ؟تو یک انسان افسرده
مسخر ساکت ومرده؟
مبین این گونه یک زن را
که موجودی پر از رازست
نت اغاز وپروازست
غرورم را نگیر از من که من از نسل بارانم
اگر باشد کنار من گل و خورشید
شوم رنگین کمان عشق
که هر رنگم پر از لبخندو ابادیست
که با من عشق و ا زادیست
اگر باشم کنار تو
شب و روزت پر از شادیست
پر از پرواز و ازادیست
چهاردولی
عمق جنگل در چشمانت موج می زند
خم می شوم و هر سلول پوستم
-که تو را می چشد-
مست می شود
لبانم باز از بوسه ات
می شکفد.
و فکر میکنم
تمام طبیعت باغستانیست
که تو را برای من
و مرا برای تو
جفت کرده...
جفت؟ ... نه!...
ما یک نفریم
فرید
وبلاگ golhayekaghazi.blogfa.com
در این اشفته بازار کذایی
گل من گل که نه ،جان می فروشند
مترسک های بی احساس گویا
دل و احساس ارزان می فروشند
زلب ها گم شده فریاد شادی
در اینجا چشم گریان می فروشند
قلندرها برای لقمه ای نان
جوانمردی به شیطان می فروشند
پر آزادی ات را باز بگشا
که اینجا قفل زندان می فروشند
چه آمد بر سر دنیا خدایا
که مردم عشق وایمان می فروشند
خانم چهاردولی
پرواز به رؤیا
آواز ِ سـگـی بود
در ظلمت ِ بیداری ِ چشمم
برق ِ خردی بود
فردا هدرم باد
امشب اگر از دست ِ تو فریاد بر آرم
پرواز به رؤیا
آخر سفرم باد
دندان به جگر، سایه به سایه
دنبال ِ تو بودم
اینک اگر از ترس گریزم
بادل بستیزم
خاکی بسرم باد
در کوچۀ امید چراغ ِ همه خاموش
کج فهمی ِ من کار بدست ِ همه کس داد
بیکار نِشستم
یاد تو هم ازیاد فراموش
دیروز و پریروز
از سردی احوال ِ خودم سخـــت پریشان
از خلق ِخودم سخت به تنگ آمده گریان
دنبال ِ تو بودم
ایام بدی بود
دیروز و پریروز
... خدا را نپرستیدم و مُردم
امروز از ارواح شنیدم
یک هم عددی بود
پریشان
می فشارم چشم هایم را به روی هم
و پیدا می شود کم کم
پس از یک قرص خواب و
اندکی قرآن
سیاهی های یک گله
به روی کوه خواب من
و پنهان می کند خورشید
خودش را از نگاه من
به پشت کوه برف آلود و رمز آلود خواب من
ودر پیشانی گله
روان قوچی که در شاخش
نگاه قرمز خورشید گم می شد
و گم می شد صدای هر چه می آمد-
درون های و هوی گله و فریاد زنگوله
وقوچ ما !
تمام فکر و ذکرش میش هایش بودو -
زنگوله !
...
تمام گوسفندا ن سر به زیر آرام پشت هم
و در اجبار گله خسته و غمگین
سرازیرو روان آرام مثل هم
گهی یک بره از مادر جدا افتاده
آهسته - صدایش می کند مادر
و گاهی هیکل قوچی - جدا انداخته
مادر
صدای بره با فریاد با تشویش
میان این همه فریاد- مثل هم
به دنبال صدای مادرش
گه زیر گاهی بم
مکرر می شود تکرار- پشت هم
و رویا هایشان مثل صدای پایشان
تکرار- مثل هم
...
ویک لحظه درون خواب من تشویش
پیدا شد
درخت سیب سرخی هم نمایان شد
زمستان بود وسرما بود و
تن پوش درخت از برگ بی حاصل
درخت لخت و عریان
نیمه اش از برف پوشیده
ودیگر نیمه اش پنهان
به روی شاخه هایش سیب آویزان!
...
دوباره گله ای از دور پیدا شد
و قوچی که جدا مانده
به پشت گله پنهان شد
ودندان قرچه سگ ها
گهی پیدا - گهی پنهان
هراسان می برد باگله
زخمی قوچ مغضوبی - که تنها
جرم آن
رویای میشی بود و گاهی- فکر زنگوله -
وشاید پرسشی از سیب های سرخ رمز آلود
و راز مردهایی که ...
که هرشب گله کم می شد
...
وشب کم کم نمایان شد
گذشت از پیش چشم او
به پای لنگ خود این آخرین بره-
رمه اجبار رفتن داشت
و شاخ قوچ سردمدار گم می شد
...
شب تاریک و گله خواب
درخت و قوچ نیمه(ه)جان
به روی شاخه هایش سیب آویزان
به دورش حلقه ای از گله!
اما گله گرگان
صدای خنده سگها
صدای زوزه چوپان
صدای هی هی طوفان
وسیب سرخ مرموزی
به روی برف ها غلتان
قاصدک
به زردی می‌زند
سبزی دل و اندیشه‌ام
و آبی نازک خیالم آشفت.
دست‌هایم
حسّ بودن دست‌هایت را
منتظر است.
احمددرفشی
ازین سرگشتگی ، گیجی و حیرانی
ازین آوارگی ، منگی ، پریشانی
نمانده است از برای من دگر جانی
چه میخواهم بغیر از سقفی و یک لقمۀ نانی
غم ِ یاری ، نگاری ، جان و جانانی
ودیگر هیچ و خرسندم بدین غم ...
گنج پایان ناپذیر من
چه این را خوب می دانم
... غمم را نیست پایانی
پریشان