اوضاع غریبی است نازنین شعر را زیر بغل نهان باید کرد.
چند سالیه داریم زور می زنیم و یه کلاس ادبی هنری رو بکش بکش می کشونیم تا از نفس نیفته. تو شهری به نام رباط کریم که می گن مرکز شهرستانه. اونم شهرستانی که آمارشو گرفتن ۷۰۰هزار نفر نفوس داره.
میگم اوضاع عجیبیه به خاطر این که این مرکز شهرستان یه کتابخونه داره این هوا ( )یه فرهنگسرا داره اون هوا( ). که هیچ کدومش زیر نظر اداره فرهنگ نیست.
فرهنگسرای شهرمون زیر نظر شهرداری - واحد فرهنگی اجتماعی- اداره می شه .
بالاخره این انجمن کشون کشون اومد تا اینروزا که تصمیم گرفتیم (بیجا کردیم البته ما رو چه به تصمیم گیری مگه مملکت صاحاب نداره مگه شهر کسی پیدا نمیشه صلاح ما رو بیشتر از خودمون بدونه ) بریم و از اداره ارشاد مکان بگیریم. دمشون گرم استقبال کردن. نامه ای نوشتن و فرستادن به شهرداری که
بالاخره بعد از ۱۰ـ۱۲ روز به شهرداری رسید(پست پستاز).
بعد از مدتی دبیرخانه شهرداری ارجاعش داد به دایره فرهنگی اجتماعی شهرداری. همون جایی که می گن محل استقرارش فرهنگسراست. می دونید کجا که همون اتاقی که همیشه درش بسته است و مسئولش در حال حل و فصل مشکلات فرهنگی شهرداریه.
بالاخره پاسخ نامه اداره ارشاد از اونجا دریافت شد با کلی لطف و خلوص گفتن : چون شما می خواین دائمی و مستمر از این فرهنگسرا استفاده کنین ما به جای ۷۰۰۰۰تومان ۵۰۰۰۰تومان بابت هرجلسه از شما می گیریم.
پیش خودمون بمونه ها عجب دنیای عجیبیه . گفتم بابا دمتون گرمه گرم اصلا داغ و هات. جیگرتونه چه حالی دادین هر جلسه ۲۰۰۰۰ تومان در ماه میشه ۸۰۰۰۰تومان تخفیف! خداییش خیلی باحالین.
اما خواجه قاطر که همیشه عین اجل معلق تو ذهن ما رسوخ می کنه و بعدش هم ما رو مسخ می کنه و ماهم بیخودی استحاله میشیم نازل شد و گفت بدبخت چه حالی چه مالی چه قده تو خوش خیالی.
مثل عزرائیل که دشنه رو می کنه تو قلب در حال مرگ و بدبخت از ترس خراب می کنه ماشین حسابو داد دستمو گفت حساب کن هر جلسه ۵۰۰۰۰ در ماه میشه ۲۰۰هزار تومان . آخه آخماخ آدم یه لاقبای شاعرو چی به این پولا. شاعر اگه این جور پولا رو داشت که نمی نشست شعر بگه میرفت زن می گرفت. (بدم نگفت ما هم اگه می شد دومیشو میستوندیم .)
قاطر در عین نفهمیش ادامه داد :
حالا ببینم اگه شما این سلول انفرادی رو اگه در هفته ۶ روز می خواستین مثل صهیونیستا اشغال کنین چقد باید جزیه می دادین؟ و در حالی که داشت اعدادو با ماشین حساب اندازه می گرفت گفت:۵۰۰۰۰*۶=۳۰۰۰۰۰
۳۰۰۰۰۰در یک هفته در ماه میشه ۱۲۰۰۰۰۰تومان
بعد عرعری کرد و سمش رو زاشت زیر چونشو گفت فکر کنم تو هتل شرایتون دبی هم اجاره اتاق انقده نیست اونم با اون امکانات مثل بخور و بنوش و ماچه و پاچه
تو همین حرفا بود که زدم پشتش گفتم اوهوی یابو چته چی داری می گی زشته می گیرن می برندن اونجایی که صهیونیست نی انداخت.
اما قاطره دیگه بی اعتنا ادامه داد همینه که مملکت داره به ... میره. حتی تو موگادیشو هم که مرکز سومالیه یا بهتر بگم کاستاریکا که از کشفیات آقای ولایتی بود یا کومور که کشف جدید رییس جمهوره هم به شعرا و ادباش پول می دن تا از ادب و شعر و هنر ملی اونا حمایت بشه. آما...
کجا می برید منو بابا خودم میام
من اعتراف می کنم همش دروغه و من یکی از ایادی استکبار هستم.
درودگر
از شعرا و اعضای محترم انجمن خواهشمند است جهت صدور
کارت عضویت انجمن شعر ۲ قطعه عکس به همراه کپی
شناسنامه و شماره ملی خود را روز ۴ شنبه همراه بیاورند.
با تشکر
چشم دیوانه من منتظر راه تو است
قاصدک
هان چه خبر
چه گلی باز شده
چه دلی عاشق نیست
از خدا بی خبرم
خبری هان خبری
چه کسی در پس این فاصله هاست
که خبر از شب تر آوردی
نرگس مست و غلامی بیدار
قاصدک وه -
چه صدایی دارد - چه صفایی دارد
مژدگانی بر باد
مژدگانی به نسیم
قاصدک خوش خبر است
چه خیالی
خواب است ؟!!!!!
نوراین قاصدک ازفردا هاست
قاصدک از پس- فردا چه خبر
قاصدک از دل دریا چه خبر
من وطوفان هزاران دل ماهی نگران
و نگاهی که لب جاده را می شمرد
قاب عکسی که فقط جان دارد
چشم دیوانه من
چشم دیوانه من منتظر راه تو است
قاصدک
شعر یک بچه آفریقایی !! ..
کاندیدای شعر برگزیده سال 2005 شده
توسط یک بچه آفریقایی نوشته شده و استدلال شگفت انگیزی داره.
وقتی به دنیا میام، سیاهم، وقتی بزرگ میشم، سیاهم
وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم، وقتی می ترسم، سیاهم
وقتی مریض میشم، سیاهم، وقتی می میرم، هنوزم سیاهم
و تو، آدم سفید
وقتی به دنیا میای، صورتی ای، وقتی بزرگ میشی، سفیدی
وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی، وقتی سردت میشه، آبی ای
وقتی می ترسی، زردی، وقتی مریض میشی، سبزی
و وقتی می میری، خاکستری ای
و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟
با تشکر از قاصدک بابت ارسال این مطلب
به تو دست‌می‌سایم و جهان را درمی‌یابم،
به تو می‌اندیشم
و زمان را لمس‌می‌کنم
معلق و بی‌انتها
عریان.
می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.
آسمان‌ام
ستار‌گان و زمین،
و گندمِ عطرآگینی که دانه‌می‌بندد
رقصان
در جانِ سبزِ خویش.
از تو عبورمی‌کنم
چنان که تُندری از شب.ــ
می‌درخشم
و فرومی‌ریزم.
فرید:گلهای کاغذی
شاد و ناشاد
گلوگیر می‌گذرند لحظه‌های بی‌مرام.
گلایه نیست،
حس ملایم و مداوم بودن و شدن
آوار خسته‌ی زخمی است
بر دیدگان سنگین دل.
احمد درفشی
شبنم صفحات عشق را بو می کرد
در دور ستاره باز سوسو می کرد
من بودم و شب بود و دو صد سرّ مگوی
وان مرغ شبانه باز هوهو می کرد
شبنم که به روی برگ گل می غلطید
مرواریدی که در صدف می خندید
در باطن او هزار چون بود و چرا
در ظاهر من سرور و لبخند و امید
شبنم که لطافتش نمودش مغرور
از سوی قزح همان زمان شد مامور
درساحل عاشقی گلی رابویید
اشکش جاری شد - و هماندم معذور
آن بارش تند دست دل رو می کرد
وان مرغ شبانه باز هوهو می کرد
شبنم صفحات عشق از بر می شد
با هر حرکت که چشم و ابرو می کرد
سلیمی(پریشان)
دوستان علاقمندان و شعرای ارجمند
به استحضار می رساند به دلیل شروع کلاس های مدرسه بزرگمهر از مهرماه جاری و تداخل این کلاس ها با جلسات انجمن خواهشمند است راس ساعت ۳۰/۱۵در جلسات حضور به هم رسانید تا راس ساعت ۳۰/۱۷نیر به نشست هایمان پایان دهیم
این مساله تا زمانی که مکان جدید کلاس ها مشخص گردد تداوم یافته و به محض هماهنگی با مدیریت مکان های مورد نظر کلاس ها از ساعت ۱۶-۱۹ برگزار خواهد شد.
سیب سرخی را که آورد از بهشت
حوری تنهای آبی پوش من
عطر عشقی را به یادم زنده کرد
باغ چشمانش دلم را بنده کرد
خاطراتم را به کوه و دشت برد
در سکوتی خوش به یک گلگشت برد
خواند تصنیفی دگر در گوش من
بند عشقش را به پاهایم تنید
یک من دیگر جز این من آفرید
کار ابری پردل و بارنده کرد
با محبت بنده را شرمنده کرد
حوری زیبای آبی پوش من
قید هر رعنای خوش اندام زد
کوچه ها و کوی ها را گام زد
با رقیبانم یکایک جام زد
شهر را از عطر خود آکنده کرد
حوری زیبای آبی پوش من
سیب سرخش بو کنان از یاد رفت
این دل آواره را تنها گذاشت
همچو خوابی آمد چون باد رفت
حال می پرسم ز خود هر روز و شب
واقعا حوری دگر از یاد رفت؟؟؟
سلیمی ( پریشان)