تهران در گذشته از طریق ۱۲ دروازه به محیط بیرون
خود ارتباط داشته این دروازه‌ها که هم اینک نیز، اگر چه ساختمان آنها از
بین رفته، اما اسمشان باقی است. عبارت‌اند از:
دروازه‌های دولت، یوسف آباد و شمیران (در شمال شهر)
دروازه‌های خراسان، دولاب و دوشان تپه (در شرق شهر)
دروازه‌های باغشاه، قزوین و گمرک (در غرب شهر)
دروازه‌های غار، رباط کریم و حضرت عبدالعظیم (در جنوب شهر)
در واقع حدود جغرافیایی تهران به شرح ذیل بود:
شمال:
طول خیابان انقلاب فعلی، از حدود پیچ شمیران تا کمی بعد از چهار راه کالج
که به شکل مایل به طرف غرب و خیابان سی متری (کارگر کنونی) امتداد داشت.
غرب: از حدود چهار راه جمهوری کنونی تا حوالی میدان گمرک
جنوب: خیابان شوش، از حدود میدان راه آهن تا حوالی میدان گمرک.
شرق: خیابان شهباز(۱۷ شهریور فعلی) تا بعد از میدان شهدای کنونی
و دروازه رباط کریم یکی از دروازه های اصلی شهر بوده و از این رو نام خیابان رباط کریم در میدان گمرک نیز دارای سابقه تاریخی است
ولیکن متاسفانه اخیران نام این خیابان به خیابان ایروانی تغییر داده
جا دارد از سوی مسئولین و فعالان رسانه ای شهر در این خصوص پیگیری های لازم معمول گردد.
چراغت را بیاور شعرهایم تنگ و تاریک است
طلوعت را مهیا کن که صبحت باز نزدیک است
شبم را سرسری بگذر، و خوابت را به من بسپار
نگاهت را به چشمم ریز و چشمت را ز من بردار
لبت را بر لبم بگذار...
وجودم از تو لبریز استو فردایم غم اگیز است
من امشب سرخوشم امشب دلم بر عشق مهمان است
که امشب جشن میلاد بهاران است
وفردا...
نوبت دل کندن از جان است و جانان است
از امشب گو
و از شب های دیگر مثل امشب گو
نگاهت را مصفا کن،خدا در شهر مهتاب است
جنون عشق برپا کن، که شیطان نیز بی تاب است
... نگاهت را به جانم ریز
که ... مرگم نیز نزدیک است...!
پریشان