انجمن ادبی فردوسی رباط کریم

پایگاه ادبی شاعران رباط کریم

انجمن ادبی فردوسی رباط کریم

پایگاه ادبی شاعران رباط کریم

شعری از ایرج میرزا ( پیشرو شعر کودک در ایران)

داشت عباس قلی خان پسری   

                                                    پسر ِ بی ادب و بی هنری
اسم ِ او بود علی مردان خان       

                                                      کُلفت ِ خانه زِ دَستش به اَمان
پشت ِ کالسکه یِ مردم می جَست   

                                                   دل ِ کالسکه نشین را می خَست
هر سَحرگه دم ِ در بر لب ِ جو       

                                                      بود چون کرم ِ به گِل رفته فرو
بسکه بود آن پسره خیره و بد     

                                                      همه از او بَدشان می آمد
هر چه می گفت لَله لَج می کرد       

                                                     دَهَنَش را به لله کَج می کرد
هر کجا لانه ی ِ گنجشکی بود     

                                                     بچه گنجشک درآوردی زود
هر چه می دادند می گفت کَمَست 

                                                    مادرش مات که این چه شکمست
نه پدر راضی از او نه مادر 

                                                         نه معلم نه لله نه نوکر
ای پسر جان ِ من این قصه بخوان  

                                                        تو مشو مثل ِ علی مردان خان

تلف می شویم

در این فضای مجازی بی هدف 

 من و تو  

چه ساکت و خفه 

بی خیال و بی عار 

 قصه های عاشقانه ای 

دروغ های بی کرانه ای 

به هم... 

نثار می کنیم 

 شایدهم  با خبر 

خود را به خواب می زنیم 

همان لحظه که  

در باغ سبز همسایمان 

می شوند لاله ها یکی یکی تلف 

 

و ما در کلاس درسمان 

بی خیال همهمه 

بی خیال نعره های چلچله 

از هجوم وحشی تیر 

که آتش به سینه می زند 

سرود بازباران 

تلاوت  

       می کنیم 

 

آری 

 ما  

 بی خیال غرش رعد 

که دست آتش 

بر سر سروهای قد کشیده می کشد 

ترانه خش خش برگ   

و سوره ـ و ما ادری -

قرائت  

    می کنیم  

 

آری   

در این کلاس های بی هدف 

تو مرا و من تورا  

به ناز و  سوسه تشویق می کنیم  

و خنده ای ...  

که سر می دهیم 

 

کشته می شوند  

               سروهای آزاده آن زمان  

که من و تو  

در کلاس شعرمان 

به راحتی  

                              تلف می شویم 

 

خبری از مرکز موسیقی صدا و سیما

سروران ارجمند
احتراما مرکز موسیقی و سرود صداوسیما در نظر دارد از توانایی ها و ذوق هنری جنابعالی در تولید آثار موسیقایی فاخر و ماندگار در رسانه ملی استفاده نماید. لذا از جنابعالی درخواست می گردد اشعار و ترانه هایی که در قالب موضوعات پیوستی سروده اید را به این مرکز ارسال نمایید.
بدیهی است پس از بررسی و تصویب آثار فاخر ارسالی توسط این مرکز خریداری خواهد شد
شما می توانید آثار خود در قالب این موضوعات را به صورت ایمیل یا فکس ارسال نمایید
طرح و برنامه مرکز موسیقی و سرود
تلفن تماس
22167107 - 021
تلفکس
22167411 - 021
آقای حیدرپناه

عید مبعث
روز پاسدار
ولادت امام حسین (ع)
ولادت حضرت عباس
روز جانباز
جوان ایرانی مسلمان
روز پزشک
هفته دولت
عید فطر
شهادت حضرت امیر (ع)
شبهای قدر
بازگشایی مدارس
هفته دفاع مقدس
روز قدس
روز پدر
حج
حضرت معصومه
روز دانش‌آموز
روز مبارزه با استکبار جهانی
تشویق به کتاب خوانی
هفته بسیج
روز دانشجو
عید قربان
محرم
دهه فجر
رحلت حضرت رسول (ص)
شهادت حضرت امام حسن (ع)
شهادت امام رضا (ع)
هفته وحدت
ولادت پیامبر اکرم (ص)
شعار سال 1389
توصیف قدرت الهی در طبیعت
تقویت‌روحیه تحمل و مدارا درجامعه
پیروزی ورزشی (تمام رشته‌ها)
پیروزی تیم ملی فوتبال
خیرخواهی و ارزش خدمت به مردم
تحکیم بنیان خانواده
مزمت‌طلاق‌وجدایی‌و‌بی‌وفایی‌زوجین
ترویج‌ خوش‌بینی ‌و اعتماد مردم به یکدیگر
ترویج ‌فرهنگ ‌تکریم ‌و احترام‌ بر مبنای فضایل انسانی
ترغیب به کار و تلاش
ارتقاء حس مسئولیت پذیری
امیدواری و نگاه مثبت به آینده
اهمیت و ارزش تفکر
معرفی جذابیت‌های زندگی
ترویج ساده‌زیستی و قناعت در جامعه
توجه به هنر، زیبایی و ارزش آن
وطن، ایران و هویت ایرانی
ارزش علم و دانش در جامعه
تعمیق دوستی، محبت و صمیمیت
توصیف عشق‌های‌پاک‌ونجیب انسانی
نیایش و راز و نیاز با خداوند
آزادگی و تقویت روحیه آزادگی
ترویج نوع دوستی
تقویت‌فرهنگ‌ظلم‌ستیزی‌و‌حمایت‌از‌مظلوم
تشویق‌وترویج‌فرهنگ‌مشورت‌در‌جامعه
ترویج راستی و درستی و خیراندیشی
ترویج روحیه نوآوری در جامعه
توجه‌ به منافع‌ومصالح جمعی و ملی
بیان فداکاری و رشادت‌های مردم
فرهنگ احترام و تکریم بزرگترها
تمرین صبر و بردباری
فرهنگ ایثار و شهادت
عرفانی
دل تنگی
گریز از غم و انزوا

اختیار

نمی دانم که زیبایی چه ها دارد 

و یا زشتی کدامین جاست 

و حتی من نمی دانم 

چه می خواهم 

چه می جویم 

کدامین سو گریزانم 

کدامین راه می پویم 

که در دنیای وحشت زا 

نه مختاری به خوشبینی 

نه مختاری که بد بینی 

نه مختاری که خود خواهی 

که اینجا زور و تزویر است 

 

درختی خشک را مانم 

که در اعماق این جنگل 

پناهی گشته ام بر جغد غمگینی 

که می خواند شب و روزش 

ز ویرانی  زتنهایی 

و غیر از لفظ هوهویش 

ندارد ساز و آهنگی 

 

نه نیرویی که بر دارم 

               ز رویم جغد نفرین را 

نه آن سبزم   

                که بگزینند بلبل ها 

تمام پیکرم زخمی 

                 ز یورش های موران است 

که در آن لانه می سازند و می کاوند و می تازند 

 

خدا را دست سبزی کو 

خدا را اختیاری کو 

که بر دارم ز شاخم جغد آیین را 

و بر تازم به مورانی که پوکم کرده و خوردند 

و هر یک قسمتی بردند 

 

 

- چه می گویی چه می بافی 

چرا از کفر می لافی؟ 

 

- نمی دانم 

نمی دانم چه می گویم 

چه می جویم 

که ما را اختیاری نیست 

که ما را برگ و باری نیست 

همان چیزی که قسمت شد همان آید به سر ما را 

همان بهتر که بنشینم 

به پیش بوم غم آیین  

و موران را کنم مهمان 

بر این خشکیده تندیسم 

همان بهتر که بنشینم 

همان بهتر که نستیزم 

شعری منسوب به استاد شریعتی

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی
‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌
وشب آهسته و خسته
تهی‌ دست و زبان بسته
به سوی ‌خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر در روز گرما خیز تابستان
تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی
لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری
قدری آن طرف‌تر
عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌
و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!
خداوندا!
اگر روزی‌ بشر گردی‌
ز حال بندگانت با خبر گردی‌
پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن، از این
بدعت.
خداوندا تو مسئولی.
تو می‌دانی‌ که انسان بودن و ماندن در
این دنیا چه دشوار است
چه رنجی ‌می‌کشد آنکس که انسان است و از احساس سرشار
است… 

 

 

به نقل از وبلاگ www.alivover20.blogsky.com  

 

پی نوشت :‌این شعر بسیار بعید می نماید از استاد شریعتی باشد کما این که همین شعر به صورت بسیار کاملتری در دیوان اشعار کارو شعار فقید همدانی معاصر وجود دارد و با تغییراتی بسیار اندک و با کاستن و حذف عبارات کفرآمیز به نام دکتر شریعتی در نت منتشر شده است.

معلم یعنی...

معلم یعنی یاد بدهیم
خوبیها را باهم جمع کنیم
           وبدی ها رااز آن کم بکنیم
از خودمان در همه معادلات فاکتور بگیریم
                    ودر دوستی ضرب کنیم
ونمودار سپید عشق را
              روی تخته سیاه زندگی چند بار تکرار کنیم
                                 وباز تکرار کنیم
زاویه دیدمان را باز کنیم
                             وگوشه ی دلمان را با رازهای بچه ها
                                                                بسته نگه داریم
کتاب حقیقت را روی میز باز کنیم
                        مرزهای واقعیت را روی نقشه ترسیم کنیم
وبگوئیم کجا سبز تر است
قلب یک گل را تشریح کنیم
               دلخوشی را به لب خندان وسط باغچه پیوند زنیم
(بار دانش را از بال پرستو به زمین بگزاریم )  سهراب
سر صف هر روز ساده بودن را تمرین بکنیم
                            یادمان باشد بپرسیم محبت چه رنگی دارد؟
وخدا را هرروز بنویسیم سر تخته یمان

عوضی

باید که شیوه سخنم را عوض کنم 

                                                                  یا طرز راه رفتنم را عوض کنُُّم 

 این جا همه معلم و آماده شکار  

                                                                 باید که رنگ بودنم را عوض کنم 

 یا مثل بچه ها به هنگام امتحان  

                                                                 من شیوه های دیدنم را عوض کنم  

من هم معلمم اما نه به اندازه شما  

                                                                 گفتم کمی دهنم را عوض کنم 

 این جامه ریا به تن ما گشاده بود 

                                                                  گفتم که رنگ پیرهنم را عوض کنم  

امروز دوپیرهن  کادو گرفته ام ولی 

                                                                 وقتی نبود که پیرهنم را عوض کنم 

 (یک دست جام باده ویک دست زلف یار 

                                                                حالا چگونه پیرهنم را عوض کنم !)  ناصر فیض  

با یک کپی طرح سه بار اول شدم 

                                                                 ولی باید که طرح کهنم راعوض کنم 

  عمری شدم منتظر وام بلا عوض 

                                                                 آخر چگونه این لگنم راعوض کنم 

  قول سفر به خانه دادم وسر شد زمانه اش  

                                                                 مجبور گشته ام کفنم راعوض کنم 

 شاید کفن ببیندو رحمم کند عیال  

                                                                  ورنه برادران زنم را عوض کنم 

 هند و دبی شده بخشنامه های روز 

                                                                 هرگز مباد وطنم را عوض کنم 

 این بوی تند ادکلن از شعر من نبود  

                                                                 باید که آهوی ختنم راعوض کنم 

 از ترس این که مبادا ترور شوم  

                                                                 باید مسیر آمدنم راعوض کنم  

شغلم بدن شد جانم کلاس درس  

                                                                 هرگز نمی شود بدنم را عوض کنم

انتظار

آدینه غروب و ما خماریم
                                             بنشسته به خاک چون غباریم
یک قطره  زعشق تو چشیدیم
                                             عمری است به ره در انتظاریم

وقتی با هیچ به همه چیز می رسیم

پدر: دوست دارم با دختری به انتخاب من ازدواج کنی 

 پسر: نه من دوست دارم همسرم را خودم انتخاب کنم 

 پدر: اما دختر مورد نظر من ، دختر بیل گیتس است 

 پسر: آهان اگر اینطور است ، قبول است 

 

 پدر به نزد بیل گیتس می رود و می گوید: 

 

 پدر: برای دخترت شوهری سراغ دارم 

 بیل گیتس: اما برای دختر من هنوز خیلی زود است که ازدواج کند  

پدر: اما این مرد جوان قائم مقام مدیرعامل بانک جهانی است 

 بیل گیتس: اوه، که اینطور! در این صورت قبول است  

 

بالاخره پدر به دیدار مدیرعامل بانک جهانی می رود 

 

 پدر: مرد جوانی برای سمت قائم مقام مدیرعامل سراغ دارم 

 مدیرعامل: اما من به اندازه کافی معاون دارم! 

 پدر: اما این مرد جوان داماد بیل گیتس است!  

مدیرعامل: اوه، اگر اینطور است، باشد 

 

 و معامله به این ترتیب انجام می شود ................ 

 

 نتیجه اخلاقی: حتی اگر چیزی نداشته باشید باز هم می توانید چیزهایی بدست آورید. اما باید روش مثبتی برگزینید!