اختیار

نمی دانم که زیبایی چه ها دارد 

و یا زشتی کدامین جاست 

و حتی من نمی دانم 

چه می خواهم 

چه می جویم 

کدامین سو گریزانم 

کدامین راه می پویم 

که در دنیای وحشت زا 

نه مختاری به خوشبینی 

نه مختاری که بد بینی 

نه مختاری که خود خواهی 

که اینجا زور و تزویر است 

درختی خشک را مانم 

که در اعماق این جنگل 

پناهی گشته ام بر جغد غمگینی 

که می خواند شب و روزش 

ز ویرانی  زتنهایی 

و غیر از لفظ هوهویش 

ندارد ساز و آهنگی 

نه نیرویی که بر دارم 

               ز رویم جغد نفرین را 

نه آن سبزم   

                که بگزینند بلبل ها 

تمام پیکرم زخمی 

                 ز یورش های موران است 

که در آن لانه می سازند و می کاوند و می تازند 

خدا را دست سبزی کو 

خدا را اختیاری کو 

که بر دارم ز شاخم جغد آیین را 

و بر تازم به مورانی که پوکم کرده و خوردند 

و هر یک قسمتی بردند 

- چه می گویی چه می بافی 

چرا از کفر می لافی؟ 

- نمی دانم 

نمی دانم چه می گویم 

چه می جویم 

که ما را اختیاری نیست 

که ما را برگ و باری نیست 

همان چیزی که قسمت شد همان آید به سر ما را 

همان بهتر که بنشینم 

به پیش بوم غم آیین  

و موران را کنم مهمان 

بر این خشکیده تندیسم 

همان بهتر که بنشینم 

همان بهتر که نستیزم