شب نقره ای

چه کنم با تو که صد مکر و فسون 

هردم از چشم تو بر جام نگاهم ریزد 

ای سراپا همه حسن 

ای سراپا همه آتش 

تو که بر جان براهیم گدازی صدها خرمن عشق 

بر شب چشمانش ـ دسته گلی ـ شاخه ی نوری ـ باغی 

جلوه کنی 

چه کنم با تو سراپا همه شور  

ای سراپا همه شعر 

من تماشای ترا ـ در شب نقره ای پشت پرند 

نتوانم که فراموش کنم 

من صمیمی تر از آنم ـ که توانم 

شوق دیدار تورا 

در شب قدر فراموشی خویش  

                                    قدر نشناخته خاموش کنم  

حاصل عمر گرانمایه چه بود 

کاروان عبث افتاده زپا 

همه را بر قدوم نگه امشب تو 

  می پاشم می ریزم می سوزم 

       چشم بر عمق نگاه تو اگر می دوزم  

از شب قدر تولای تو تا سوختنم 

                                        فاصله یک نفس است 

از طلوع نگهت تا شب من 

                                  فاصله یک نفس است... 

{پریشان}