میلادیه

میلادیه

 این روزا مد شده همه مولودی میگیرن منم میلادی گرفتم

برج میلاد

ز دست دیده و دل هر دو فریاد

که هر چه دیده بیند دل کند یاد

بسازم تیشه ای مانند فرهاد

زنم بر پایه های برج میلاد

از اون بالا دیدم خسرو تو کاخه

واسه من یک رقیب خیلی شاخه

با این که توپه وضعش صب تا شب

کارش ناله است و آه و آخ و واخه

از اون بالا دیدم شیرین دروغه

تو فکر آش کشک و آش دوغه

دیدم تهرون پر از گرگ گرسنه اس

دیدم عشقای امروز بی فروغه

از اون بالا دیدم کوها بلندن

هنوزم جنگلا گیسو کمندن

هزار تا ساختمون بی قواره

نمی تونن به روستامون بخندن

از اون بالا دیدم تهرون چه زشته

نداره آسمون واسه فرشته

به جای صلح و عشق و مهربونی

فقط هی مرگ بر اون ها نوشته

الاهی صید و صیادی نباشه

بنای ظلم و بیدادی نباشه

نباشه خسرو مردم فریبی

به زیر تیشه فرهادی نباشه 

از وبلاگ : http://khalekhanbaji.blogfa.com/

قابل توجه

دوستان عزیزی که شعر و سروده ای از شاعری غیر از شاعران انجمن فردوسی رباط کریم را دوست دارند در این وبلاگ درج و منتشر کنند لازم است دقت فرمایند منبع شعر ( اعم از کتاب - آدرس وبسایت به صورت کامل و نام نویسنده ) را نیز عرضه کنند تا ضمن رعایت اصل امانت داری اجحافی نیز در حق آن شاعران محترم اعمال نگردد. 

با تشکر

بوسه - ماهی

در آب که شستی تن بی تابت را

                                                   دیدند  تمام  رود ها  خوابت را

لبهام به شکل بوسه-ماهی شده اند

                                                      بنداز  درون  آب  قلابت  را 

                                                                                        از جلیل صفربیگی

استاد ناشی سونا

استاد غریق نجات ما ناشی  بود
                                                   از اهل قم  و نواده    کاشی  بود
این پت که لهیده برکف صورت من 
                                                   تقصیر کف سونا  و  نقاشی  بود .

گنج لب

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
                                   بگویم تا ببوسد او سرو دست شما هارا
بگو می بخشمش یکدم تمام آن چه می خواهد
                                 که او هر گزنمی داند نشاط شعر زیبا را
بجز گنج لب شادی بود ارزانیش دنیا
                                نمی داند که این شادی بسازد کل دنیا را

آیا دکتر شریعتی سارق شعر بوده است؟

شعری منسوب به استاد دکتر علی شریعتی فیلسوف بزرگ و انقلابی معاصر در نت منتشر و بسیار مورد استقبال قرار گرفته است . ما نیز این شعر را در وبلاگ خود منتشر کردیم اما نوع بیان ـ ریتم و آهنگ و وزن و نوع کلام این شعر نشان می داد باید از کس دیگری باشد. 

این مساله موجب شد تا با گردش در نت به شعری برسیم به نام ((کفرنامه)) از شاعر فقید همدانی کارو.  

با نگاهی به این دو شعر و با شناختی که از نوع سروده های کارو داریم متوجه می شویم نوعی گرته برداری ناشیانه ـ اگر نگوییم سرقت ادبی - روی داده است و این عمل به دکتر شریعتی نیز منسوب شده است . 

با شناختی که جامعه دانشگاهی و آگاه ما از دکتر دارند این عمل قبیح از ایشان بسی دور و بعید است مگر این که دکتر اگر در جایی این شعر را خوانده یا منتشر کرده نام شاعر شعر اول که به نوعی شعر مادر این شعر نیز می باشد را ذکر کرده باشد که دیگران به دلایلی از جمله مطرود بودن کارو در هر دو نظام سلطنت و جمهوری اسلامی از ذکر این موضوع استنکاف کرده اند. 

با هم نگاهی به بخش هایی از این دو شعر می اندازیم: 

خدا وندا000!

اگر روزی بشر گردی

زحال بندگانت با خبر گردی

پشیمان می شدی از قصه خلقت

از اینجا از آنجا بودنت !

خداوندا000!

اگر روزی ز عرش خود به زیر آیی

لباس فقر به تن داری

برای لقمه ی نانی

غرورت را به زیر پای نا مردان فرو ریزی

زمین و آسمان را کفر می گویی000 نمی گویی؟    ((کارو)) 

خدایا کفر نمی‌گویم،
پریشانم،
چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟!
مرا بی ‌آنکه خود خواهم اسیر زندگی ‌کردی.
خداوندا!
اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی
لباس فقر پوشی
غرورت را برای ‌تکه نانی
‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی‌
وشب آهسته و خسته
تهی‌ دست و زبان بسته
به سوی ‌خانه باز آیی
زمین و آسمان را کفر می‌گویی
نمی‌گویی؟!                                  ((منسوب به دکتر شریعتی)) 

 خدا وندا000

اگر در ظهرگرماگیر تابستان

تن خود را به زیر سایه ی دیواری بسپاری

لبت را بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری

و قدری آن طرف ترکاخ های مرمرین بینی

واعصا بت برای سکه ای این سو و آن سودر روان باشد

و شاید هر رهگذر هم از درونت با خبر باشد

زمین و آسمان را کفر می گویی000 نمی گویی؟

خدایا خالقا بس کن جنایت را تو ظلمت را000!  ((کارو)) 

خداوندا! 

اگر در روز گرما خیز تابستان 

تنت بر سایه‌ی ‌دیوار بگشایی 

لبت بر کاسه‌ی‌ مسی‌ قیر اندود بگذاری 

قدری آن طرف‌تر 

عمارت‌های ‌مرمرین بینی‌ 

و اعصابت برای‌ سکه‌ای‌ این‌سو و آن‌سو در روان باشد 

زمین و آسمان را کفر می‌گویی 

نمی‌گویی؟!                                                     دکتر شریعتی 

و ... بهتر است این دو شعر را کاملا با هم مقایسه فرمایید. 

چیزی که بارز و عیان است این که د ر شعر منسوب به دکتر عبارت های توهین آمیز و هجومی نسبت به خدا را و به نوعی بندهای عریان و تا حدی غیراخلاقی را که به صورت عیان به انتقاد و حمله به خداوند می پرداخت حذف کرده اند. 

با این حساب اگر این شعری که منسوب به استاد شریعتی است حتی اگر از خود ایشان هم نقل شده باشد شعر ایشان نیست و چیزی نیست جز یک بی تقوایی و تحریف.

                                                                            کاما

چند دوبیتی ناب و شاهکار از شاعر جنوب میدری

بگردم دورت و سیرت بگردم

اسیـــر دست زنجیرت بگردم

چه میشد میشدم یک قاب چوبی؟

که عمری دور تصویرت بگردم




دو]

تب و لرز گسل میگیرم امشب

شر و شور غزل میگیرم امشب

خداحافظ ... برای آخرین بار

خودم را در بغل میگیرم امشب




سه]

درختم که بهارم ته کشیده

گل سرخ انارم ته کشیده

برایم چند بوسه شارژ بفرست

که بدجور اعتبارم ته کشیده




چهار]

که حتا سرنخی جایت نباشد

کسی دنبال پیدایت نباشد

مرا طوری بکُش که روی لبهام

اثر انگشت لبهایت نباشد




پنج]

به امواج خروشانم نیایند

خطرناک است توفانم؛ نیایند

به ماهیگیرها حتمن بگویید

که امشب سمت چشمانم نیایند




شش]

خلیجی نقره ای؛ تنگ غروبم

رفیق موجهای پایکوبم

پُرم از هرچه زورقهای خالی

دهاتی زاده ای اهل جنوبم




هفت]

دو دریا و دو بندر میشود دید

چه زورقها شناور میشود دید

میان چشم تو بانوی کارون!

خدا را جور دیگر میشود دید

از وبلاگ یک ساحل پر از شعر -
نوشته ی شاعر عزیز حسین میدری

کشتی بی ناخدا

دست دلم دست تو ، چشم دلم مست تو 

پای دلم بسته ی کوچه ی بن بست تو 

هرچه دلم پر گشود قفل قفس را گشود 

در دل بی   آسمان هیچ به جز غم نبود 

مرگ دلم بی صداست دست دلم را بگیر 

با من عاشق بمان با من عاشق بمیر 

د ر دل چون سنگ تو نیست وفا ننگ تو  

نیست صدا در دل چنگ خوش آهنگ تو 

چون که دلم بی ریاست ، دلبر من بی وفاست 

این دل سر گشته ام کشتی بی ناخداست 

کشتی بی ناخدا سمت خدا می رود 

خسته ز دست جفا سمت بلا می رود 

ای تو خدای دلم چاره ی هر مشکلم 

گر ز وفا خسته ام هست کسی در دلم 

بوسه ی باد

آندم که مرا دوباره فریاد زنی 

                                                      خاکستر آتش مرا باد زنی 

من رفتنی ام چو گرد با بوسه ی باد 

                                            شیرین لب خود به گور فرهاد زنی 

از شاعر گرانقدر شهرستان شهریار: بزرگمهر