تاک

 تاک

درخت من 

درخت مو

           به تن کرده لباس نو

به زیر آفتاب و سایه ایوان

تمام برگ هایش را

                       چو تاب زلف معشوقی

پریشان کرده و از تن

به دار

داربست کهنه ی دیوار آویزان،

گره کرده تمام دستهایش

                         به دور

هر چه دست آویز

مثال  کودکی ترسان

و می لرزد

                 تمام دست و پایش

چون تن لرزان یک مادر

شبیه نبض بیماری

               که آرامیده در بستر،

                             می لرزد

ومی لرزد

به لمس بوسه ای از باد 

                    بسان برده ای رقصان،

چنان در خویش گم گشته

                   چنان گستاخ می پیچد

ومحکم می کند خود را

                      که گویی تا خود خورشید

آری،

          تا خودخورشید راهی نیست

و باد آهسته در گوشش

                    نوازش می کند

                                   هو هو

زمستان نیزدر راه است .

و او یک بار دیگر،  تا خود دیوار می لرزد

و محکمتر به دور هرچه  هست ونیست

                                     می پیچد،

سرش را در مسیر آفتاب  تازه می گیرد

وخون زندگی از نو

                     درون شاخه هایش تازه می گردد

و برگ کوچکی

                  در انتهای شاخه ای، بیدار می گردد

و کم کم سایه از ایوان

                       به سمت دیگری آرام  می چرخد. 

قاصدک