گشته ام تنهاترازتنهانمیدانم چرا؟ رانده از هرگوشه و هرجانمیدانم چرا؟
هرکجاپرمی کشم پروانه ها هم پرزنان می گریزندازمن تنهانمیدانم چرا؟
کیستم من؟زورقی فرسوده دردریای وهم یا خسی در دامن صحرانمی دانم چرا؟
غرش یک موج هم دیگر نمی گوید به من حرف ها ازوسعت دریا نمیدانم چرا؟
در میان کوچه های توبه توی انتظار خسته ام سردرگمم اما نمیدانم چرا؟
دل اگرپوسید در محدوده مرداب غم پیکرم فرسود سرتاپا نمیدانم چرا؟
انتظاری نیست از نا آشنا دل را ولی دوست را نامهربانی ها نمیدانم چرا؟
آن موج های کف به لب
آن موج های خشم
رگبار فحش به ساحل نثار کرد
توفان چه کرد؟
خشم بر انگیخت
دریا چه کرد؟
جنگ به پا کرد
ساحل صبور بود ـ ساحل وقار داشت
از سیلی دریا نجنبید
هم ناسزای موج نشنید
توفان تمام شد
دریا رام شد
دیگر ـ موجی نبود؟ نه
خشمی نبود؟ نه
دریا...
شرمنده بود
از سینه ساحل عقب رفت
خورشید
از پس کوچه ی چنگل درآمد
توفان
همراه شب رفت...