ای کاش که در بدر شده گم بشویم
آدم شده بی پدر شده گم بشویم
ای کاش خدا فقط کمی حوصله داشت
تا راهی این سفر شده گم بشویم
الا یا ایهاالساقی ادر کاسا و ناولها
که ترک آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها
ببوی محشری که از آن ممل افتاد در منقل
زتاب دود مشکینش چه خون افتاد در دلها
شب تاریک و بوی دود و وافوری چنین محشر
کجا دانند حال ما پرستاران و دکتلها ( از نشئگی بود ببخشید)
مرا در منزل قاضی چه جای امن چون هردم
طرف فریاد می دارد که بر چینید منقلها
به قرصی ساده تمکین کن گرت پیر مکان گوید
که سالک بیخبر نبود زجاسازی منزلها
همه کارم ز بیکاری به معتادی کشید آخر
نهان کی ماند آن دودی که سوزانده است محفلها
حضوری گر همی خواهی ازو پرهیز کن اشغر " 1"
متی ماتلق من النکبت ولش وافور واهملها
وقتی سخنی ز هر چه زیبا ست زدی
رنگی به رخ هر آنچه پیداست زدی
کفر است اگر که ما دعایت نکنیم
حرف دل ما و هرچه می خواست زدی
استاد غریق نجات ما ناشی بود
از اهل قم و نواده کاشی بود
این پت که لهیده برکف صورت من
تقصیر کف سونا و نقاشی بود .
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا
بگویم تا ببوسد او سرو دست شما هارا
بگو می بخشمش یکدم تمام آن چه می خواهد
که او هر گزنمی داند نشاط شعر زیبا را
بجز گنج لب شادی بود ارزانیش دنیا
نمی داند که این شادی بسازد کل دنیا را
تصور کن تو گل پوشی
که در فصل خزان
از پای تا گردن
بریزد گل ز پیراهن
نماند جامه ای
بر تن
بجز آن تن نما
گلشن نما - آن
خزان گردیده پیراهن
وگل کرده
تمام تن
میان بو ته های گل
زخاک مرده پیراهن .
چشات و واکن و ببین تا شونت
زلفای کی رسید از رو گونت
یه بو بکش که مست مستت کنه
خراب کنه چشای عاشقونت
تو دوره فوق مدرن و کلاس
یه وقت نشه کلاسه تو بهونت
ترانه خونتم بشین وگوش کن
تا سر بشه غمای این زمونت
زندگی سختیه جونم اما
بزار که تا جون بگیره جوونت
کجای عشقو من برات بخونم
بلرزونه پی و رگای خونت
ازاینجا ها قافیه رو ولش کن
متن و بچسب باقی وشلش کن
می خوام بگم از اون همه قشنگی
موهای مشکی ولبای رنگی ؟؟
درسته این قصه ادامه داره
اما کسی حوصلش و نداره
فقط بگین ازاین همه با کلاس
کدومشون لیلی مجنون ماس
دست هایم خالی است
من تفاوت دارم
با گل قالی با کفش با پای شما
من لگد می شوم هر روز
زیر پا های شما
......من هرس می شوم هر روز
مبادا
شعر من گل بکند
یا مبادا بزنم ، حرفی
که نباید بزنم
من لگد می شوم هر روز
چه فرقی دارد
چمن سبز شوم
یا پنیرک بشوم
زیر پای بز ها
یا اگر لاله شوم ، غنچه کنم ، گل بدهم
چه تفاوت دارد زیر پا های شما
من شقایق زادم
سرخ ، ساده ، آزاد
عمر کوتاهم را
وسط وحشی باغ
خون دل خوردم و
دادم بر باد.
................
من که دستم خالی است
پیش پا های شما آب شدم
غرش ابر شدم باریدم
ناله رود شدم نالیدم
پچ پچ دریا با ماهی ها
سر گذشت من از این دشت گذشت
همه جا سبز شد از خارو چمن
چه تفاوت دارد من چه آبی باشم
رود
دریا
باران
لجن جوی خیابان
چه تفاوت دارد زیر پا های شما
من خودم قاصدکم
دست بر دست شده
پر دردم ، پر راز
چه تفاوت دارد
آرزو های همه رفت به باد....
تو که هستی گل هستی بوی خودرا گم کند
ای همه هستی گلی از معبر گلخانه ات
من که از محراب دارم انتظار این خرد
از خرداین ناز بازی ها نمیدانم چرا؟