در این اشفته بازار کذایی
گل من گل که نه ،جان می فروشند
مترسک های بی احساس گویا
دل و احساس ارزان می فروشند
زلب ها گم شده فریاد شادی
در اینجا چشم گریان می فروشند
قلندرها برای لقمه ای نان
جوانمردی به شیطان می فروشند
پر آزادی ات را باز بگشا
که اینجا قفل زندان می فروشند
چه آمد بر سر دنیا خدایا
که مردم عشق وایمان می فروشند
خانم چهاردولی
آی قصه گوی شهر ما این طرفا باغ بود حالا
نشسته رو پشت بوما جغد و کلاغ آخه چرا؟
میگی چرا پرنده ها پر کشیدن از این دیار
از گل و بلبل وچنار چیزی نمونده یادگار ؟
دیگه نه باغبونی هس نه سبزه و ستاره ای
وقتی که از خواب پا میشی نمی دونی چی کاره ای؟
مثل مسافری غریب جاده برات نا اشناست
نمیدونی کجا بری سواره یا پیاده ای
دور خودت میچرخی و فر می خوری هی الکی
انگار سرت گیج میره و سوار چرخ و فلکی
این در و اون در میزنی به باغچه ها سر میزنی
دنبال یک بال قشنگ میگردی تا پر بزنی
چه رویای قشنگیه زمستون مهربون بشه
آخ چی میشه یه سال بهار، بهار بی خزون بشه
جغد های شوم و بد صدا کلاغ های بی سر وپا
همه برن از این دیار از این دیار افتخار
سیاهی از دنیا بره زندگی رنگارنگ بشه
دنیای بی کسی هامون یه دنیای قشنگ بشه
چهاردولی
سرزمین کوروش و اسفندیار
سرزمین لاله های داغدار
سرزمین کوههای استوار
در تن ما نیست ارام وقرار
تاج زرینت به غارت برده اند
کودکانت را اسارت برده اند
مردمانت را خجالت می دهند
وعده ی عدل و عدالت می دهند
کفرو بی دینی چه غوغا می کند
این چه بازی است با ما می کند
بر سر دارست اینجا نام تو
خصم کرده زهرها در جام تو
جای زخم تازیانه بر تنت
نیست بادا نیست بادا دشمنت
چهاردولی
می هراسم از هجوم بادها
می کشم فریاد از این فریادها
در زمستانی که من روییده ام
صد نگاه درد را بوییده ام
من که بی مهری فراوان دیده ام
داغ گلها را چه اسان دیده ام
گر چه دست عشق را رو کرده ام
من به داغستان گل خو کرده ام
دیگر از این بی قراری خسته ام
خسته از چشم انتظاری خسته ام
برگ زردم در زمستان خیال
مانده بامن ارزوهای محال
برگ زردی که خزان بسیار دید
کاش فریادش به جایی می رسید
چهاردولی
صدای باد می اید
صدای ضجه ی طوفان
صدای بغض تنهایی
چو تیری می خورد بر جان
۰
صدای گریه ی دیوار
که نم نم میشود اوار
صدای وهم تنها یی
دلش را می دهد ازار
۰
چه تنهایی غمگینی
کسی او رانمی بیند
کسی از باغ چشمانش
نگاهی را نمی چیند
۰
درختی زرد و خشکیده
تبر بر ریشه اش خورده
که این سیلاب تنهایی
تمام هستی اش برده
۰
مثال ابر بارانی
که دارد بغض پنهانی
اسیر بی سرانجامی
شده در خویش زندانی
۰
صدایی بی صدا امد
دلش لرزیدو عاشق شد
وشب اهی کشید اری
تو گویی صبح صادق شد
۰
صدایی بی صدا او را
چنان محو تماشا کرد
تمام هستی خود را
و خود را نیز حاشا کرد
چهاردولی
خواب من چشمان غمگین تو را تفسیر کرد
رفتنت این خواب وحشتناک را تعبیر کرد
در نگاهت انتظار،ای دو چشمت بی قرار
مرگ چشمان تو را ای مهربان تسخیر کرد
خانم چهاردولی
به لب می خندم و بر دل هزاران درد بی درمان
پریشان خاطری دارم رهایم کن از این زندان
نهادی بر دلم دردی که درمانش نمی دانم
امید ان دارم ای جانا گذاری سر به دامانم
چه بی کس ماندم و تنها در این دنیای وانفسا
نگه بر اسمان دارم تو هم ازرده ای ما را
چو مست افتان و خیزانم،گهی این سو،گهی ان سو
بیبین سر در گریبانم، گهی این رو گهی ان رو
دو رویی در مرامم نیست میدانی خداوندا
دو رویی بس که دیدم من شدم بیزار از این دنیا
درختم ریشه ام در غم فراموشم چه خاموشم
بهاری نیست در قلبم به بیداری نمی کوشم
که بیداری برایم زهر خوابی سرد و سنگین است
چشیدم رنچ دنیا را دلم از غصه چرکین است
بخواب ای دل که دنیا هم ،همه دنیای نامردیست
یکی یکدل نشد پیدا خداوندا چه بد دردیست
خانم چهاردولی
دلم تاب ریاکاری ندارد
که جانم طاقت خواری ندارد
نمی دانم چرا خو کرده ام من
به یاری که وفاداری ندارد
ازین غصه پر از دردم خدایا
خدا با من مگر کاری ندارد؟
که می سوزد دلم از آتش غم
دلم با من سر یاری ندارد
گر از غم خار می روید به قلبم
نگاهم قصد آزاری ندارد
منال ای دل ز دست او که دنیا
گل زیبای بی خاری ندارد
خانم چهاردولی
تو این دنیای وارونه
دل عاشق پر از خونه
محبت گنج قارونه
ولی هیچکی نمی دونه
که قارون تو غم نونه
خروسش کبک نمی خونه
ببین ابرم دلش خونه
غم فردارو می دونه
دو سه روزه که مهمونه
تو فکر مرگ بارونه
همه جا سحر و افسونه
دل دیوونه داغونه
دیگه نه لیلی مجنونه
نه مجنون میشه دیوونه
می گن دل بردن آسون
دل عاشق فراوونه
ولی وقتی دلا خونه
کسی عاشق نمیمونه
چیزی که مفت و ارزونه
فقط عشق و فقط جونه